Voor ouders...

 

20 jaar tijd: zoveel jaar heeft een kind om te veranderen van een hulpeloze baby die enkel basisbehoeften wil vervuld zien tot een volwassen persoon die zelf zorgt voor de bevrediging van al zijn behoeften.

De kindertijd is dan ook een periode van intense emoties.

 

Kinderen begrijpen niet altijd wat er met hen gebeurt, kunnen die intense ervaringen niet of slechts gedeeltelijk verklaren, en voelen zich vaak onbegrepen. Hierdoor kunnen ze die emoties ook moeilijker verwerken, en kan de ontwikkeling ontsporen of blokkeren.

 

Bovendien kunnen zich onverwachte dingen voordoen die het leven van het kind grondig in de war sturen. Echtscheidingen, sterfte van een voor het kind belangrijk iemand, seksuele ervaringen en dergelijke kunnen ervoor zorgen dat het kind helemaal blokkeert in zijn ontwikkeling.

Dit kan zich uiten op allerlei manieren: gedragsproblemen, angsten, depressies, slaapproblemen, spijbelen, leermoeilijkheden enz.

 

Als deze problemen snel voorbij gaan horen ze bij een normale ontwikkeling en is het niet nodig om hulp te gaan zoeken. Maar als de problemen aanslepen en het kind en/of het gezin in die mate uit evenwicht raken dat het een dagelijkse zorg wordt, is het nuttig om er meer concreet aan te gaan werken.

 

Het is niet zo vanzelfsprekend om bij een vreemde hulp te gaan vragen. Maar hulp zoeken heeft niets met falen te maken, en ook niets met gek zijn. Om problemen op te lossen is afstand nodig, en als ouder sta je nu eenmaal erg dicht bij je kind. Dat is niet meer dan normaal.

Bovendien bestaan er heel wat technieken die je kind kunnen helpen om te gaan met zijn gedachten en gevoelens. Technieken die je als ouder niet altijd kent of kan toepassen…